Şair, bu dizelerde doğanın sonsuz döngüsünü insan yaşamının geçiciliği ile karşılaştırıyor. Sonbahar yapraklarının dökülüşünü, insan ömrünün faniliğine benzeterek okuyucuda derin bir hüzün duygusu uyandırıyor. Aynı zamanda, doğanın her sonbahardan sonra yeniden canlanışını da umudun bir simgesi olarak sunuyor.
Bu parçada şairin şiirlerindeki temel vurgu aşağıdakilerden hangisidir?
