Soru:
"Falanca türbeye gidip şu taşa el süren şifa bulur" veya "Baykuş öterse evden biri ölür" gibi inanışlar, dinin korunması açısından nasıl değerlendirilir? Bu tür inançlar hangi kavram altında incelenir ve neden din için bir tehdit oluşturur?
Çözüm:
💡 Bu tür inanışlar, dinin saf akidesini bozan ve temel dayanağı olmayan batıl kabullerdir. Çözümü adım adım yapalım:
- ➡️ Kavram Tanımı: Akıl ve mantıkla, dini delille (Kur'an, Sünnet) açıklanamayan, genellikle nesneler veya olaylar arasında gerçekte var olmayan bir nedensellik bağı kuran batıl inançlara hurafe denir.
- ➡️ Analiz: Bir taşa dokunmanın şifa vereceği inancı, Allah'ın iradesi ve tıbbi sebepler dışında bir "sebep-sonuç" ilişkisi kurar. Baykuş ötmesiyle ölüm arasında da dinen ve ilmen bir bağ yoktur.
- ➡️ Tehdit Boyutu: Bu inançlar, tevhid inancına zarar verir. Şifayı Allah'tan değil de bir taştan beklemek, ölümü Allah'ın takdirinden değil de bir kuşun ötmesine bağlamak, insanı şirk ve batıl itikatlara sürükleyebilir.
✅ Sonuç olarak, bu tür inanışlar hurafe kavramı altında incelenir. Dinin korunması, bu tür batıl inançlardan arındırılmış saf bir tevhid anlayışını gerektirir.
