Argo, bir dilin standart kullanımının dışına çıkan, belirli gruplar tarafından kullanılan gayriresmi iletişim kodlarıdır. Genellikle sokak dilinde, meslek gruplarında veya alt kültürlerde kendine yaşam alanı bulur.
Gençler, öğrenciler veya belirli sosyal çevreler arasında kullanılan günlük konuşma dili. Örneğin: "havalı", "kanka", "manyak" gibi ifadeler.
Doktorlar, mühendisler, gazeteciler gibi meslek gruplarının kendi aralarında kullandığı teknik terimlerin günlük dile uyarlanmış hali.
Edebiyat, müzik ve sinema gibi sanat dallarında kullanılan özgün ifadeler. Rap müzikteki lirikler buna örnektir.
Klasik Argo: "cıkcıklamak" (rahatsız etmek), "zıkkımlanmak" (içki içmek)
Modern Argo: "flex yapmak" (hava atmak), "düşmek" (gitmek), "kafayı yemek" (çıldırmak)
Dilbilimciler argo için şu formülü önerir: \( Argo = Standart Dil + Yaratıcılık + Sosyal Bağlam \)
Bu formül, argo'nun standart dilin yaratıcı bir varyasyonu olduğunu ve sosyal bağlam olmadan anlaşılamayacağını gösterir.
Sonuç olarak, argo dilin canlı ve dinamik doğasının bir kanıtıdır. Toplumsal değişimleri yansıtan, kültürel kodları taşıyan ve iletişimi zenginleştiren önemli bir dil katmanıdır.