Kepler'in İkinci Kanunu, bir gezegenin Güneş etrafındaki hareketi sırasında nasıl bir hız değişimi gösterdiğini açıklar. Bu kanun, gezegenlerin yörüngelerinde düzgün bir hızla hareket etmediğini, bunun yerine Güneş'e yaklaştıkça hızlandığını, uzaklaştıkça yavaşladığını söyler.
"Bir gezegeni Güneş'e bağlayan çizgi, eşit zaman aralıklarında eşit alanlar tarar."
Bu, şu anlama gelir: Gezegen yörüngesinde dolanırken, Güneş ile gezegen arasında kalan hayali bir çizgi düşünelim. Bu çizgi, gezegen hareket ettikçe bir alan tarar. Örneğin, gezegenin 1 ayda taramış olduğu alan, başka bir 1 aylık sürede yine aynı büyüklükte olacaktır.
Bu kanunun en önemli sonucu, gezegenin yörüngedeki hızının sabit olmamasıdır.
Kanun matematiksel olarak, "açısal momentumun korunumu" ilkesine dayanır. Bir gezegen için açısal momentum (\( L \)) şu şekilde tanımlanır:
\( L = m \cdot r^2 \cdot \omega \)
Burada;
Kepler'in İkinci Kanunu, bu açısal momentumun sabit kaldığını (\( L = \text{sabit} \)) gösterir. Bu da \( r \) azaldığında \( \omega \)'nın artması gerektiği anlamına gelir; yani gezegen hızlanır.
Dünya, Güneş etrafındaki eliptik yörüngesinde dolanır.
Bu hız farkı sayesinde, Dünya'nın Güneş etrafında taradığı alan, her zaman eşit zaman aralıklarında eşit olur.