1808 yılında Osmanlı İmparatorluğu'nda merkezi otorite ile ayanlar (taşradaki yerel yöneticiler ve güçlü kişiler) arasında imzalanan bir belgedir. Bu belge, padişahın mutlak otoritesini sınırlayan ilk resmi belge olması açısından büyük önem taşır. 🎯
III. Selim'in tahttan indirilmesi ve IV. Mustafa'nın kısa süren saltanatının ardından tahta geçen II. Mahmut, devlet otoritesini yeniden sağlamak istiyordu. Ancak bu dönemde merkezi hükümetin taşradaki kontrolü oldukça zayıflamış, ayanlar büyük güç kazanmıştı. Bu güç dengesizliği, bir uzlaşma belgesi olan Sened-i İttifak'ın imzalanmasını zorunlu kıldı.
Bu maddelerle padişah, yetkilerinden bir kısmını ayanlarla paylaşmak zorunda kalmış, bu da mutlak monarşi anlayışında bir kırılma yaratmıştır.
Sened-i İttifak, halkın temsilcileri tarafından değil, padişah ile güçlü yerel unsurlar (ayanlar) arasında imzalanmıştır. Halkı değil, iktidar paylaşımını düzenler. Bu nedenle tam anlamıyla modern bir anayasa olarak kabul edilmez, ancak anayasal bir gelişme olarak değerlendirilir.
💎 Özetle: Sened-i İttifak, Osmanlı Devleti'nde "padişahın mutlak otoritesinin sınırsız olmadığı" fikrinin resmi bir belgeye yansımasıdır ve demokratikleşme yolunda atılmış ilk ciddi adımdır.