Takvim, zamanı yıllara, aylara, haftalara ve günlere ayırarak düzenleyen bir sistemdir. İnsanlar, tarihi olayları kaydetmek, tarım faaliyetlerini planlamak, dini günleri belirlemek ve sosyal hayatı düzenlemek için takvimlere ihtiyaç duymuşlardır.
İlk takvimler, insanların gözlemleyebildiği en belirgin iki döngüye dayanıyordu: Ay'ın evreleri ve Güneş'in konumu.
İslamiyet'ten önceki Türk toplulukları tarafından kullanılan bir Güneş Takvimi'dir. Her yıl bir hayvan ismiyle anılır (Fare, Öküz, Kaplan, ... Domuz). 12 yılda bir döngü tamamlanır. Bir yıl 365 gün 5 saat olarak kabul edilir ve 12 aya bölünürdü.
Bir Ay Takvimi'dir. Başlangıç noktası, Hz. Muhammed'in Mekke'den Medine'ye göç ettiği tarih olan 622 yılıdır (Hicret). Bir yıl 354 veya 355 gündür. Bu nedenle Miladi takvime göre her yıl 10-11 gün geriye kayar. Dini gün ve bayramların tarihlerini belirlemek için kullanılır.
Büyük Selçuklu Sultanı Melikşah döneminde, Ömer Hayyam başkanlığındaki bir komisyon tarafından hazırlanmıştır. Bu bir Güneş Takvimi'dir. Başlangıcı yine Hicret'tir (622), ancak Güneş yılına göre düzenlenmiştir. Mevsimlere daha uygun ve oldukça hassastı. Gregoryen takviminden daha az hata payı vardı.
Osmanlı Devleti'nde resmi işlerde ve maliyede kullanılan bir Güneş Takvimi'dir. Başlangıç yine Hicret'tir. "Mali Takvim" olarak da bilinir. Miladi takvimle arasında, başlangıç farkından dolayı yaklaşık 584 yıl fark vardı.
Dünyada en yaygın kullanılan takvimdir. Bir Güneş Takvimi'dir. Başlangıcı, Hz. İsa'nın doğumu kabul edilir. İlk olarak Jülyen Takvimi kullanılıyordu, ancak küçük hatalar birikince Papa XIII. Gregorius tarafından 1582'de reform yapılarak Gregoryen Takvim adını aldı. Türkiye, 1926 yılında Miladi takvimi resmen kabul etmiştir.