Turgor basıncı, bitki hücrelerinin kofullarındaki suyun, hücre çeperine (duvarına) yaptığı hidrostatik basınçtır. Bu basınç, bitkilerin dik durmasını, yaprakların canlı ve diri görünmesini sağlayan temel fiziksel mekanizmadır.
Osmoz ile su alan bitki hücresinde, merkezi koful genişler ve sitoplazmayı hücre çeperine doğru iter. Esnek olmayan sert hücre çeperi, hücrenin daha fazla genişlemesini engeller ve içeriye doğru bir basınç (turgor basıncı) oluşur. Bu, bir balonun daha fazla şişirildiğinde iç basıncının artmasına benzetilebilir.
Bitki hücresi, kendisinden daha yüksek osmotik konsantrasyona sahip bir ortama (hipertonik) konursa su kaybeder. Koful küçülür, sitoplazma çeperden ayrılır. Bu olaya plazmoliz denir ve turgor basıncı sıfıra iner. Hücre tekrar su alırsa (deplazmoliz) turgor basıncı yeniden oluşur.
Turgor basıncı, bitki hücresinin su ile dolması sonucu, hücre çeperinin esnememesi nedeniyle oluşan iç basınçtır. Bitkilerin yaşamsal yapı ve işlevlerini sürdürmesi için hayati öneme sahiptir.