Zamirler, cümle içinde isimlerin yerini tutan kelimelerdir. İsim soylu olmalarına rağmen, isim gibi doğrudan bir varlığı veya kavramı karşılamazlar. Onların yerine geçerek anlatımı daha akıcı ve ekonomik hale getirirler. Örneğin, "Ayşe geldi" yerine "O geldi" dediğimizde, "O" zamiri Ayşe'nin yerini tutmaktadır.
Kişi zamirleri, insan isimlerinin yerini tutan zamirlerdir. Türkçede altı tane kişi zamiri bulunur:
Örnekler:
İşaret zamirleri, varlıkları işaret ederek onların yerini tutan zamirlerdir. "Bu", "şu", "o", "bunlar", "şunlar", "onlar" gibi kelimeler işaret zamiri olarak kullanılır.
Örnekler:
Belgisiz zamirler, hangi varlığın yerini tuttuğu tam olarak belli olmayan zamirlerdir. "Biri", "birkaçı", "hepsi", "kimse", "bazısı", "çoğu", "tümü", "herkes" gibi kelimeler belgisiz zamir olarak kullanılır.
Örnekler:
Soru zamirleri, isimlerin yerini soru yoluyla tutan zamirlerdir. "Kim", "ne", "hangisi", "neresi", "kaçı" gibi kelimeler soru zamiri olarak kullanılır.
Örnekler: