Soru:
"Tanrı, mutlak ve sonsuz bir varlıktır" önermesini, Mantıkçı Pozitivizm'in "anlamlılık ölçütü" çerçevesinde değerlendiriniz ve bu önermenin neden metafiziksel ve anlamsız kabul edildiğini adım adım açıklayınız.
Çözüm:
💡 Bu soru, teorik bir kriterin somut bir önerme üzerinde nasıl uygulanacağını göstermemizi istiyor.
- ➡️ Birinci Adım: İlk olarak, önermenin Mantıkçı Pozitivizm'in birinci kriteri olan analitik doğruluk kriterini karşılayıp karşılamadığını kontrol ederiz. "Tanrı, mutlak ve sonsuz bir varlıktır" önermesi, "Bekarlar evli değildir" gibi tanımsal veya mantıksal bir zorunluluk ifade etmez. Bu önermenin doğruluğu, içindeki terimlerin analizinden çıkarılamaz. Dolayısıyla bu önerme analitik değildir.
- ➡️ İkinci Adım: Şimdi ikinci kriter olan ampirik doğrulanabilirlik kriterini kontrol ederiz. Bu önermeyi duyu deneyimlerimizle test edebilir miyiz? "Mutlak" ve "sonsuz" gibi kavramlar gözlemlenebilir, ölçülebilir veya deneysel olarak sınanabilir mi? Hayır. Hangi deneyi yaparsak yapalım, Tanrı'nın mutlak ve sonsuz olduğunu kanıtlayamayız veya çürütemeyiz.
- ➡️ Üçüncü Adım: Önerme, her iki anlamlılık kriterini de (ne analitik ne de doğrulanabilir) karşılamadığı için, Mantıkçı Pozitivizm açısından anlamsız bir önerme olarak sınıflandırılır.
✅ Sonuç: "Tanrı, mutlak ve sonsuz bir varlıktır" önermesi, doğruluğu veya yanlışlığı deney ve gözlem yoluyla test edilemeyen, sadece spekülasyona dayanan tipik bir metafiziksel önerme örneğidir ve bu akıma göre bilgi vermez, anlamsızdır.
