Bir cümleyi oluşturan temel ögeler yüklem ve öznedir. Ancak cümleyi anlam ve yapı bakımından tamamlayan, zenginleştiren başka ögeler de vardır. Bunlara yardımcı ögeler denir. Yardımcı ögeler; nesne, dolaylı tümleç ve zarf tümlecinden oluşur.
Nesne, cümlede yüklemin gösterdiği işten etkilenen ögedir. Yükleme sorulan "neyi, kimi, ne" sorularının cevabıdır.
Örnek: "Çocuk, topu duvara fırlattı." (Neyi fırlattı? → topu)
Örnek: "Her sabah süt içerim." (Ne içerim? → süt)
Dolaylı tümleç, yüklemin gösterdiği işin, oluşun veya hareketin yöneldiği, bulunduğu, çıktığı yeri gösteren ögedir. İsmin "-e" ve "-de" hal eklerini alır. Yükleme sorulan "nereye, kime, nerede, kimde, nereden, kimden" sorularına cevap verir.
Örnek: "Tüm kitapları kütüphaneye bağışladı." (Nereye bağışladı? → kütüphaneye)
Örnek: "Anahtarlarım çantamda kalmış." (Nerede kalmış? → çantamda)
Örnek: "Yarın İzmir'den dönüyoruz." (Nereden dönüyoruz? → İzmir'den)
Zarf tümleci, yüklemin anlamını zaman, durum, yer-yön, miktar (azlık-çokluk), sebep ve soru yönlerinden tamamlayan ögedir. Yükleme sorulan "nasıl, ne zaman, ne kadar, niçin, neden, niye" gibi sorulara cevap verir.
Örnek: "Sınav sorularını hızlıca çözdü." (Nasıl çözdü? → hızlıca)
Örnek: "Yarın sinemaya gideceğiz." (Ne zaman gideceğiz? → Yarın)
Örnek: "İçeriye girip yerine oturdu." (Nereye girdi? → İçeriye)
Örnek: "Bu konuyu oldukça iyi anladım." (Ne kadar iyi? → oldukça)
Örnek: "Havanın soğukluğundan dışarı çıkamadık." (Neden çıkamadık? → Havanın soğukluğundan)