Düyun-u Umumiye-i Osmaniye Varidat-ı Muhassasa İdaresi, kısaca Düyun-u Umumiye, Osmanlı Devleti'nin 19. yüzyılda dış borçlarını ödeyemez hale gelmesi üzerine, alacaklı Avrupa devletlerinin kontrolünde kurulan uluslararası bir mali denetim örgütüdür. 1881'de resmen kurulan bu yapı, adeta bir "mali işgal" veya "ekonomik vesayet" modeli olarak tarihe geçmiştir.
Osmanlı Devleti, Kırım Savaşı (1853-1856) ile başlayan süreçte dış borçlanmaya yöneldi. 1875 yılına gelindiğinde, toplam borç 239 milyon altın liraya ulaşmıştı ve devlet iflasını açıkladı. Alacaklılar (başta İngiltere ve Fransa) ile yapılan uzun müzakereler sonucu, 1881'de "Muharrem Kararnamesi" imzalandı. Bu anlaşmayla borçların önemli bir kısmı silindi, kalan kısmın ödenmesi için ise Düyun-u Umumiye İdaresi kuruldu.
Yedi üyeden oluşan bir konsey tarafından yönetiliyordu:
İdare, Osmanlı maliyesinin en önemli gelir kaynaklarına doğrudan el koydu:
Düyun-u Umumiye, Osmanlı Devleti üzerinde çok yönlü ve derin etkiler bıraktı:
Düyun-u Umumiye, Osmanlı Devleti'nin sonuna kadar varlığını sürdürdü. Kurtuluş Savaşı'nın ardından imzalanan Lozan Antlaşması (1923) ile yeni Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı borçlarının bir kısmını üstlenmeyi kabul etti. Nihai anlaşma ise 1954 yılında imzalandı ve Türkiye, Osmanlı'dan kalan son dış borç taksitini 25 Mayıs 1954'te ödeyerek bu tarihi yükten tamamen kurtuldu.
Düyun-u Umumiye, günümüzde, bir devletin mali bağımsızlığını kaybetmesinin ve ekonomik denetim altına girmesinin sembolik bir örneği olarak hem Türkiye'nin hem de dünya tarihinin önemli bir derslerinden biridir.